Kontrowersyjność oraz niespójność uregulowań dotyczących odpowiedzialności karnej tzw. małego świadka koronnego

Abstract

Autorka podziela pogląd o konieczności odebrania prokuratorowi i przywrócenia sądowi autonomiczności w zakresie kompetencji do decydowania o możliwości łagodniejszego ukarania sprawcy współdziałającego z innymi przy popełnieniu przestępstwa, który podjął współpracę z organami ścigania i wypełnił warunki do uzyskania statusu tzw. małego świadka koronnego, o jakim mowa w art. 60 § 3 k.k. W publikacji zaakcentowano także niespójność przepisów art. 60 § 3, 61 i 57 § 5 k.k. dotyczących wymiaru kary tzw. małemu świadkowi koronnemu. Wskazano także zasadność uchylenia szczególnej reguły kolizyjnej sformułowanej w art. 57 § 5 k.k. oraz celowość zawężenia przesłanek uzasadniających skorzystanie z instytucji odstąpienia od wymierzenia kary małemu świadkowi koronnemu, przewidzianych w art. 61 § 1 k.k. W tej kwestii sformułowano konkretną propozycję zmiany postanowień przepisu art. 61 § 1 k.k. dla zapewnienia racjonalności i spójności uregulowań kodeksowych dotyczących sytuacji prawnokarnej sprawcy mającego status tzw. małego świadka koronnego.