Keywords
How to Cite
Abstract
In normative terms, spatial planning constitutes an authoritative means of shaping space. By exercising its planning authority, a municipality influences how property rights are exercised and, in extreme cases, may lead to their deprivation. The law must set limits on this authority by establishing instruments that guarantee adequate protection of property rights. The municipality’s general plan is one such legal instrument, fulfilling the constitutional condition for the admissibility of interference with real estate ownership, which may be based on a statute. It must not only specify the manner in which restrictions are to be introduced, but also provide a source of values that justify such restrictions. The municipality’s general plan meets these conditions. Thus, it becomes not only an important instrument of planning policy but also a crucial mechanism for protecting the property rights of real estate covered by the planning process.
References
Agopszowicz A., Raummplanungsrecht, Berghau und komunale Planungshoheit in Polen, „Archiv fur Kommunalwisenschaften” 1991, vol. II.
Bąkowski T., Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, Zakamycze 2004.
Chróścielewski W., Imperium a gestia w działaniu administracji publicznej, „Państwo i Prawo” 1995.
Habermas J., Strukturalne przeobrażenia strefy publicznej, Warszawa 2007.
Huber H., Recht, Staat und Gesellschaft, Bern 1954.
Izdebski H., Planowanie przestrzenne – na styku prawa publicznego i prywatnego, w: Praworządność – sprawność – rozwój lokalny a samorząd terytorialny, „Zeszyty Naukowe CSSTiRL” 2004, Warszawa.
Jakimowicz W., Wolność zabudowy w prawie administracyjnym, Warszawa 2012.
Kwaśniak P., Plan miejscowy w systemie zagospodarowania przestrzennego, Warszawa 2009.
Leoński L., Szewczyk M., Kruś M., Prawo zagospodarowania przestrzeni, Warszawa 2012.
Maciejko W., Władztwo planistyczne osoby sporządzającej projekt decyzji o warunkach zabudowy, „Administracja: Teoria, Dydaktyka, Praktyka” 2015, nr 4.
Małysa-Sulińska K., Normy kształtujące ład przestrzenny, Warszawa 2008.
Maurer H., Allgemeines Verwaltungsrecht, Munchen 2000 (Ogólne prawo administracyjne, tłum. K. Nowacki, Wrocław 2003).
Maziarz A., Plan ogólny gminy w znowelizowanych przepisach ustawy o zagospodarowaniu i planowaniu przestrzennym, „Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego” 2024, nr 5.
Mrozek J., Plan ogólny gminy – charakterystyka i zagadnienia problemowe, „Samorząd Terytorialny” 2024, nr 6.
Niewiadomski Z., Charakter prawny miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w: Aktualne
problemy administracji i prawa administracyjnego, red. J. Posłuszny, Przemyśl–Rzeszów 2003.
Niewiadomski Z., Nowe prawo o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, Warszawa 2003.
Nowak M.J., Plan ogólny – nowy instrument w planowaniu przestrzennym, „Nieruchomości” 2023, nr 11.
Nowicki M.A., Kamienie milowe. Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, Warszawa 1996.
Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne. Komentarz, red. Z. Niewiadomski, Warszawa 2021.
Rozprawa z decyzją o warunkach zabudowy, red. T. Bąkowski, Gdańsk 2022.
Szlachetko K., Plan ogólny – nowe (?) narzędzie legislacji planistycznej, w: Legislacja planistyczna, red. T. Bąkowski, Gdańsk 2024.
Zimmermann J., Prawo administracyjne, Zakamycze 2005.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License.