Słowa kluczowe
Jak cytować
Abstrakt
W normatywnym ujęciu planowanie przestrzenne stanowi władczą możliwość kształtowania przestrzeni. Gmina, korzystając z władztwa planistycznego, oddziałuje na sposób wykonywania prawa własności nieruchomości, a w skrajnym przypadku może spowodować jego pozbawienie. Istotne jest, by prawo wyznaczało granice tego władztwa, przez tworzenie takich instrumentów, które dawałyby gwarancje należytej ochrony własności nieruchomości. Plan ogólny gminy jest jednym z takich rozwiązań prawnych. Stanowi wypełnienie konstytucyjnego warunku dopuszczalności ingerencji we własność nieruchomości – jej podstawą może być ustawa, przy czym ma ona określać nie tylko sposób, w jaki ograniczenia mają być wprowadzane, ale ma także być źródłem wartości, które usprawiedliwiają ograniczenie. Plan ogólny gminy spełnia tak określone warunki. Tym samym staje się nie tylko ważnym instrumentem polityki planistycznej, ale także istotnym mechanizmem ochrony własności nieruchomości objętych procesem planistycznym.
Bibliografia
Agopszowicz A., Raummplanungsrecht, Berghau und komunale Planungshoheit in Polen, „Archiv fur Kommunalwisenschaften” 1991, vol. II.
Bąkowski T., Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, Zakamycze 2004.
Chróścielewski W., Imperium a gestia w działaniu administracji publicznej, „Państwo i Prawo” 1995.
Habermas J., Strukturalne przeobrażenia strefy publicznej, Warszawa 2007.
Huber H., Recht, Staat und Gesellschaft, Bern 1954.
Izdebski H., Planowanie przestrzenne – na styku prawa publicznego i prywatnego, w: Praworządność – sprawność – rozwój lokalny a samorząd terytorialny, „Zeszyty Naukowe CSSTiRL” 2004, Warszawa.
Jakimowicz W., Wolność zabudowy w prawie administracyjnym, Warszawa 2012.
Kwaśniak P., Plan miejscowy w systemie zagospodarowania przestrzennego, Warszawa 2009.
Leoński L., Szewczyk M., Kruś M., Prawo zagospodarowania przestrzeni, Warszawa 2012.
Maciejko W., Władztwo planistyczne osoby sporządzającej projekt decyzji o warunkach zabudowy, „Administracja: Teoria, Dydaktyka, Praktyka” 2015, nr 4.
Małysa-Sulińska K., Normy kształtujące ład przestrzenny, Warszawa 2008.
Maurer H., Allgemeines Verwaltungsrecht, Munchen 2000 (Ogólne prawo administracyjne, tłum. K. Nowacki, Wrocław 2003).
Maziarz A., Plan ogólny gminy w znowelizowanych przepisach ustawy o zagospodarowaniu i planowaniu przestrzennym, „Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego” 2024, nr 5.
Mrozek J., Plan ogólny gminy – charakterystyka i zagadnienia problemowe, „Samorząd Terytorialny” 2024, nr 6.
Niewiadomski Z., Charakter prawny miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w: Aktualne
problemy administracji i prawa administracyjnego, red. J. Posłuszny, Przemyśl–Rzeszów 2003.
Niewiadomski Z., Nowe prawo o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, Warszawa 2003.
Nowak M.J., Plan ogólny – nowy instrument w planowaniu przestrzennym, „Nieruchomości” 2023, nr 11.
Nowicki M.A., Kamienie milowe. Orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, Warszawa 1996.
Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne. Komentarz, red. Z. Niewiadomski, Warszawa 2021.
Rozprawa z decyzją o warunkach zabudowy, red. T. Bąkowski, Gdańsk 2022.
Szlachetko K., Plan ogólny – nowe (?) narzędzie legislacji planistycznej, w: Legislacja planistyczna, red. T. Bąkowski, Gdańsk 2024.
Zimmermann J., Prawo administracyjne, Zakamycze 2005.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.