Abstrakt
This paper addresses the issue of rational sentencing in criminal proceedings, focusing specifically on the significance of the passage of substantial time between the commission of an offence and the imposition of a sentence as a potential ground for extraordinary mitigation of punishment. The aim is to resolve the question of whether a significant lapse of time between the commission of an offence and sentencing may serve as a mitigating factor in the punishment imposed by the court for that offence, or, more specifically, whether it may justify extraordinary mitigation of the statutory penalty or constitute a circumstance warranting leniency within the ordinary sentencing framework. The research hypothesis assumes that a lengthy interval between the offence and adjudication may exert a mitigating influence on the sentence imposed, both in cases where the court applies a sentence within the ordinary sentencing framework and where it resorts to extraordinary mitigation, although the time lapse does not constitute an autonomous basis for such mitigation. The study employs the dogmatic method, understood as an analysis of legal norms, with reference to relevant judicial decisions and the views of legal academics and commentators.
Bibliografia
Baściuk J., Ochman P ., Ondrysz K., ‘Problematyka czasu w orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych na tle przepisów kodeksowych’, in: Bogunia L. (ed.), Nowa kodyfikacja prawa karnego, Vol. XXIV, 2009.
Bojarski T., ‘Znaczenie czynnika czasu w zakresie karalności czynu i wymiaru kary’, Teka Komisji Prawniczej PAN – Oddział w Lublinie, 2010, Vol. 3.
Budyn-Kulik M., ‘Dyrektywy wymiaru kary w państwach członkowskich Unii Europejskiej’, Prawo w Działaniu. Sprawy karne, 2017, No. 3.
Ćwiąkalski Z., in: Zoll A., Wróbel W. (eds), Kodeks karny. Część ogólna. Tom 1. Część II. Komentarz do art. 53–116, 5th ed., Warszawa, 2016.
Giezek J., Kardas P., ‘Nowe ujęcie zasad i dyrektyw sądowego wymiaru kary. Kilka uwag na tle uchwalonych zmian normatywnych’, Prokuratura i Prawo, 2023, No. 7–8.
Horter T., ‘Zeitabstand zwischen Tat und Verurteilung als ungeschriebener Strafmilderungsgrund?’, Zeitschrift für die gesamte Strafrechtswissenschaft, 2021, Vol. 133.
Konarska-Wrzosek V., in: Stefański R.A. (ed.), Kodeks karny. Komentarz, 7th ed., Warszawa, 2025.
Kulik M., in: Mozgawa M. (ed.), Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, LEX/el., 2025.
Łabuda G., in: Giezek J. (ed.), Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, Warszawa, 2021.
Majewski J., in: Majewski J. (ed.), Kodeks karny. Komentarz, Warszawa, 2024.
Patora K., in: Kulesza J. (ed.), Prawo karne materialne. Nauka o przestępstwie, ustawie karnej i karze, Warszawa, 2023.
Raglewski J., Model nadzwyczajnego złagodzenia kary w polskim systemie prawa karnego (analiza dogmatyczna w ujęciu materialnoprawnym), Kraków, 2008.
Raglewski J., in: Kaczmarek T. (ed.), System Prawa Karnego. Tom 5. Nauka o karze. Sądowy wymiar kary, 2nd ed., Warszawa, 2017.
Sienkiewicz Z., in: Bojarski M. (ed.), Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, 9th ed., Warszawa, 2023.
Vachev V., ‘Charakter prawny przedawnienia karalności w polskim prawie karnym’, Studia Iuridica, 2022, No. 93.
Warylewski J. (ed.), Czas i jego znaczenie w prawie karnym, Gdańsk, 2010.
Zgoliński I., in: Konarska-Wrzosek V. (ed.), Kodeks karny. Komentarz, 4th ed., Warszawa, 2023.

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
