Upływ czasu między popełnieniem przestępstwa a skazaniem jako przesłanka złagodzenia kary

Abstrakt

Przedmiotem opracowania jest problematyka racjonalnego kształtowania sądowego wymiaru kary, ograniczona do zagadnienia znaczenia czynnika upływu znacznego czasu między popełnieniem przestępstwa a skazaniem jako warunku nadzwyczajnego złagodzenia kary. Celem jest przedstawienie propozycji rozstrzygnięcia tego, czy upływ długiego czasu między przestępstwem a skazaniem może stanowić przesłankę łagodzącą wymiar kary, wymierzanej przez sąd za to przestępstwo, tj. czy można go uznać za podstawę nadzwyczajnego złagodzenia kary grożącej za jego popełnienie, bądź też za okoliczność łagodzącą sądowy wymiar kary, następujący w ramach zwyczajnego jej wymiaru. Hipotezą badawczą jest założenie, według którego upływ długiego czasu między popełnieniem przestępstwa a wyrokowaniem może wywierać łagodzący wpływ na wymiar kary orzeczonej przez sąd za to przestępstwo, i to zarówno w sytuacji, gdy sąd wymierza karę w ramach zwyczajnego jej wymiaru, jak i wtedy, gdy stosuje nadzwyczajny wymiar kary, aczkolwiek nie jest tego samodzielną podstawą. W opracowaniu posłużono się metodą dogmatyczną, rozumianą jako analiza norm prawnych, z uwzględnieniem poglądów wyrażonych w orzecznictwie i doktrynie.