Abstrakt
Przedmiotem artykułu jest prezentacja, analiza i ocena prawna kwalifikacji ordynatora jako osoby pełniącej funkcję publiczną w świetle ustawy o dostępie do informacji publicznej. Dostęp do informacji publicznej należy do praw obywatela o kluczowym znaczeniu w demokratycznym państwie prawa. Prawo to znajduje oparcie w Konstytucji, gdzie zgodnie z art. 61 ust. 1 “Obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa”. Prawo do ochrony zdrowia jest również prawem konstytucyjnym, określonym w art. 68 ust. 1 Konstytucji. Świadczenia ochrony zdrowia finansowane są ze środków publicznych. Funkcja ordynatorska jest głęboko zakorzeniona w praktyce funkcjonowania szpitali, pełniąc doniosłą rolę w organizacji całodobowej stacjonarnej opieki zdrowotnej. W orzecznictwie i literaturze istnieją rozbieżności co do zakwalifikowania ordynatorów do grupy osób, których działalność jest pełnieniem funkcji publicznej. W niniejszym artykule przedstawiono analizę statusu ordynatora jako podmiotu zobowiązanego w świetle ustawy o dostępie do informacji publicznej.