Abstrakt
Dostęp do informacji publicznej, uregulowany w art. 61 Konstytucji RP oraz w Ustawie z dnia 6 września 2001 r., jest elementem kontroli społecznej nad władzą publiczną, umożliwiającym społeczeństwu bieżące nadzorowanie podmiotów publicznych. Najwyższa Izba Kontroli (NIK) jako naczelny organ kontroli państwowej jest zobowiązana do udostępniania informacji publicznej. Wątpliwości budzi stosowanie Ustawy o dostępie do informacji publicznej (u.d.i.p.) do wyników kontroli NIK, szczególnie w kontekście innych ustaw określających odmienne zasady dostępu do informacji. W art. 10 ustawy o NIK statuuje się obowiązek Prezesa NIK do ujawnienia określonych dokumentów, jednak nie wyklucza to stosowania u.d.i.p. dla pozostałych dokumentów po zakończeniu postępowania kontrolnego. Programy i tematyki kontroli są chronione tajemnicą kontrolerską, ale mogą być ujawnione po zakończeniu kontroli, jeśli nie zostaną uznane za dokumenty wewnętrzne. Dokumenty te mają doniosłe znaczenie dla oceny rzetelności działań NIK. Akta postępowania kontrolnego mogą nie być uznane za informację publiczną jako całość, ale poszczególne dokumenty w aktach stanowią już informację publiczną.
Bibliografia
Chmaj M., Komentarz do Konstytucji RP. Art. 61, 62, Warszawa 2020.
Niezgódka-Medek M., w: E. Jarzęcka-Siwik, T. Liszcz, M. Niezgódka-Medek, W. Robaczyński, Komentarz do ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli, Warszawa 2000.
Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, red. M. Sakowska-Baryła, Warszawa 2023.
Uzasadnienie do projektu ustawy o zmianie ustawy o najwyższej Izbie Kontroli. Druk sejmowy Nr 1349, Sejm VI kadencji.

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
