Słowa kluczowe
środki probacyjne
dyrektywy wymiaru kary
warunkowe przed-terminowe zwolnienie
Jak cytować
Abstrakt
W artykule podjęto próbę ustalenie stosunku zasadniczego typu czynu zabronionego a jego odmianami oraz trafności sięgania do reguły specjalności jako mechanizmie redukcyjnym wie-lość ocen w prawie karnym. Rozważania oparto na bazie wiedzy o strukturze tak zwanych norm sprzężonych, wyznacznikach reguł derywacyjnej koncepcji wykładni prawa w powiaza-niu z poziomową interpretacją tekstu prawnego, techniką redagowania tekstów aktów praw-nych oraz w duchu poznańsko-szczecińskiej szkoły w teorii prawa i wypracowanej przez nią aparatury pojęciowej. Na tym tle ustalono, że każdy przepis typizujący części szczególnej Kodeksu karnego wysłowia własną normę sankcjonowaną i sankcjonującą jako przepis zrę-bowy centralny. W tym sensie typy zmodyfikowane są modyfikatorami przepisów centralnych statuujących podstawowe typy czynów zabronionych. Modyfikatory te są niezbędnymi skład-nikami normy sankcjonowanej odtworzonej w przepisu typizującego typ zasadniczy, co nastę-puje w rekonstrukcyjnej fazie wykładni prawa. W rezultacie typy zmodyfikowane niczego nie modyfikują na płaszczyźnie norm sankcjonujących i pozostają w stosunku wykluczania z przepisami określającymi podstawowym typ czynu zabronionego. Pomiędzy normami sank-cjonującymi rekonstruowanymi z typu zasadniczego a jego odmianami, nie zachodzi kolizja. W sferze ustalania stosunku pomiędzy typami zasadniczymi a jego odmianami, nie jest wła-ściwe sięganie do reguły specjalności. Reguła specjalności w ogóle nie jest regułą wyłączania wielości ocen w prawie karnym.
Bibliografia
Błaszczyk M., w: Kodeks karny.Część ogólna. Komentarz, red. M. Królikowski, R. Zawłocki, Warszawa 2017.
Bojarski T., Odmiany podstawowych typów przestępstw w prawie karnym, Warszawa 1982.
Bojarski T., Polskie prawo karne. Zarys części ogólnej, Warszawa 2003.
Brożek B., Derywacyjna koncepcja wykładni z perspektywy logicznej, „Ruch Prawniczy, ekono-miczny i Socjologiczny” 2006, z. 1.
Buchała K., Prawo karne materialne, Warszawa 1989.
Buchała K., w: Komentarz do kodeksu karnego. Część ogólna, red. K. Buchała, Warszawa 1994.
Buchała K., Zoll A., Polskie prawo karne, Warszawa 1997.
Choduń A., Koncepcja wykładni prawa Macieja Zielińskiego, „Ruch Prawniczy, ekonomiczny i Socjologiczny” 2016, z. 4.
Choduń A., Lex specialis i lex generalis a przepisy modyfikujące, w: W poszukiwaniu dobra wspólnego. Księga jubileuszowa Profesora Macieja Zielińskiego, red. A. Choduń, S. Czepita, Szczecin 2010.
Choduń A., Postulat jasności prawa. Plain language czy praca edukacyjna, „Krytyka Prawa” 2018, nr 3.
Cieślak M., Polskie prawo karne. Zarys systemowego ujęcia, Warszawa 1995.
Czepita S., Wronkowska S., Zieliński M., Założenia szkoły poznańsko-szczecińskiej w teorii prawa, „Państwo i Prawo” 2013, z. 2.
Dąbrowska-Kardas M., Analiza dyrektywalna przepisów części ogólnej kodeksu karnego, Warszawa 2012.
Dębski, Jeszcze o normie prawnokarnej, w: Nauki penalne wobec szybkich przemian socjokulturowych. Księga jubileuszowa Profesora Mariana Filara. Tom I, red. A. Adamski, J. Bojarski, P. Chrzczo-nowicz, M. Leciak, Toruń 2014.
Gardocki L., Prawo karne, Warszawa 2019.
Giezek J., w: Prawo karne materialne. Część ogólna i szczególna, red. M. Bojarski, Warszawa 2015.
Gubiński A., Zasady prawa karnego, Warszawa 1996.
Kardas P., Zbieg przepisów ustawy. Analiza teoretyczna, Warszawa 2011.
Konieczniak P., Uwagi o pojmowaniu typów zmodyfikowanych, w: Zmodyfikowane typy przestępstw w teorii i praktyce, red. J. Giezek, J. Brzezińska, Warszawa 2017.
Królikowski M., Zawłocki R., Prawo karne, Warszawa 2015.
Księżopolska-Breś A., Odpowiedzialność karna za dzieciobójstwo w prawie polskim, Warszawa 2010.
Kulik M., Tak zwana czynność towarzysząca z punktu widzenia reguł wyłączania wielości ocen w prawie karnym, „Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych” 2009, z. 2.
Lachowski J., Marek A., Prawo karne. Zarys problematyki, Warszawa 2019.
Lande J., Studia z filozofii prawa, Warszawa 1959.
Leszczyński L., Zagadnienia teorii stosowania prawa, Kraków 2003.
Majewski J., Zbieg przepisów ustawy. Zagadnienia węzłowe, w: System prawa karnego. Nauka o przestępstwie. Zasady odpowiedzialności, red. R. Dębski, Warszawa 2017.
Marek A., Kodeks karny. Komentarz, Warszawa 2010.
Marek A., Prawo karne, Warszawa 2011.
Matczak M., Imperium tekstu. Prawo jako postulowanie i urzeczywistnianie świata możliwego, War-szawa 2019.Morawski L., Zasady wykładni prawa, Toruń 2014.
Mularski K., Faza rekonstrukcyjna derywacyjnej koncepcji wykładni – próba krytycznej analizy, „Studia Prawnicze” 2017, nr 3.
Oniszczuk J., Tworzenie aktów normatywnych jako instrument polityki publicznej. Technika budowy tekstu, „Studia z Polityki Publicznej” 2014, z. 3.
Pohl, Ł., O stosunku między zmodyfikowanym typem czynu zabronionego pod groźbą kary a leżącą u jego podstaw normą sankcjonowaną, „Ius Novum” 2010, nr 1.
Pohl Ł., Prawo karne. Wykład części ogólnej, Warszawa 2019.
Pohl Ł., Struktura normy sankcjonowanej w prawie karnym, Poznań 2007.
Pohl Ł., Struktury normatywne zmodyfikowanych typów przestępstw, w: Zmodyfikowane typy prze-stępstw w teorii i praktyce, red. J. Giezek, J. Brzezińska, Warszawa 2017.
Pohl Ł., Zbieg przepisów ustawy i zbieg przestępstw – próba uporządkowania pojęć, „Ruch Prawniczy, ekonomiczny i Socjologiczny” 2005, z. 1.
Pohl Ł., w: Kodeks karny. Komentarz, red. R.A. Stefański, Warszawa 2015.
Przetak M., Struktura tekstu prawnego na przykładzie kodeksu karnego, Gdańsk 2015.
Raglewski J., Wybrane zagadnienia zbiegu przepisów w prawie wykroczeń, „Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych” 2010, z. 1.
Ratajczak A., Zarys wykładu prawa karnego, Warszawa 2002.
Rejman G., Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, red. G. Rejman, Warszawa 1999.
Sarkowicz R., Poziomowainterpretacja tekstu prawnego, Kraków 1995.
Słownik języka polskiego, t. VII, red. W. Doroszewski, Warszawa 1965.
Słownik synonimów polskich, red. Z. Kurzowa, Warszawa 2004.
Spotowski A., Pomijalny (pozorny) zbieg przepisów ustawy i przestępstw, Warszawa 1976.
Surkont M., Prawo karne, Sopot 1998.
Śliwiński S., Polskie prawo karne materialne. Część ogólna, Warszawa 1946.
Warylewski J., Prawo karne. Część ogólna, Warszawa 2017.Wąsek A., Kodeks karny. Komentarz, t. I, Gdańsk 1999.
Wąsek A. (aktualizacja M. Kulik), w: Kodeks karny. Komentarz, red. M. Filar, Warszawa 2012.
Wolter W., Nauka o przestępstwie, Warszawa 1973.
Wolter W., Prawo karne. Zarys wykładu systematycznego, Kraków 1947.
Wolter W., Reguły wyłączania wielości ocen w prawie karnym, Warszawa 1961.
Wróbel W., Z problematykitzw. pozornego zbiegu przepisów w prawie karnym, w: Zbieg przepisów oraz zbieg przestępstw w polskim prawie karnym, red. J. Majewski, Toruń 2006.
Wróbel W., Zoll A., Polskie prawo karne. Część ogólna, Kraków 2011.
Zieliński M., w: M. Zieliński, S. Wronkowska, Komentarz do zasad techniki prawodawczej z dnia 20 czerwca 2002 r., Warszawa 2004.
Zieliński M., Wykładnia prawa. Zasady – reguły – wskazówki, Warszawa 2017.
Ziembiński Z., Analiza pojęcia czynu, Warszawa 1972.Ziembiński Z., O stanowieniu i obowiązywaniu prawa. Zagadnienia podstawowe, Warszawa 1995.
Ziembiński Z., Problemy podstawowe prawoznawstwa, Warszawa 1980.
Ziemski K., Rola i miejsce reguł kolizyjnych w procesie dekodowania tekstu prawnego, „Ruch Prawniczy, ekonomiczny i Socjologiczny” 1978, z. 2.
Zoll A., Recenzja pracy A. Spotowskiego pt. Pomijalny (pozorny) zbieg przepisów ustawy i prze-stępstw”, (Warszawa 1976), „Państwo i Prawo” 1977, z. 5.
Zoll, A., w: Kodeks karny. Część ogólna. Tom I. Komentarz do art. 1–52, red. W. Wróbel, A. Zoll, Warszawa 2016.