Przejazd zorganizowanej grupy kibiców oraz ich przewóz

Abstrakt

Umowa o usługi turystyczne jest jedną z najbardziej powszechnych umów zawieranych na rynku usług turystycznych, która w zasadzie kompleksowo reguluje stosunek łączący uczestnika imprezy turystycznej (konsumenta, podróżnego) i podmiot profesjonalny, za jaki co do zasady i dla pewnego uproszczenia należy uznać organizatora turystyki. Właściwe stymulowanie wzajemnych relacji pomiędzy podmiotem profesjonalnym, a nieprofesjonalnym (konsumentem) należy zatem do zadań priorytetowych polityki turystycznej, która w celu ich realizacji wykorzystuje szeroki katalog instrumentów, w tym prawnych. Problemy w prawidłowym funkcjonowaniu umowy powodują różnego rodzaju dysfunkcje, które ze względu na powszechność umowy, rodzą daleko posunięte negatywne skutki. Należy przy tym pamiętać, iż treść umowy o usługi turystyczne stanowi jeden z ważniejszych elementów konstytuujących jakość funkcjonowania umowy na rynku usług turystycznych. Niniejsze opracowanie konkretyzuje zatem problematykę informacji umownych (informacji zawartych w umowie), gdyż zasadne jest wskazanie, iż podmioty profesjonalne „komunikują się” z konsumentami również za pomocą treści umowy, w której zawarte są podstawowe informacje dotyczące świadczonych usług turystycznych, a zatem konsumenci powinni szczególną uwagę poświęcić analizie owej treści. Oczywiste jest, iż brak równorzędności pomiędzy podmiotami profesjonalnymi, a konsumentami, na jakimkolwiek rynku usług, jest przejawem jego wadliwości, a przeto powoduje daleko idące zaburzenia konkurencji – przy czym, bardzo często wady te uzależnione są od wewnętrznych cech danego rynku. Stąd, w pierwszej kolejności w niniejszych rozważaniach zostaną wskazane najważniejsze cechy rynku turystycznego (kreowane przez specyfikę produktów turystycznych), dopiero następnie szczegółowo zostaną omówione kwestie związane z obowiązkiem informacyjnym podmiotów profesjonalnych, ze szczególnym uwzględnieniem treści komentowanej umowy. Rozważania główne zostaną podzielona na dwie sfery: (1) uwagi dotyczące ustawy z dnia 29 stycznia 1997 r. o usługach turystycznych 
oraz dyrektywy 90/314; (2) uwagi dotyczące dyrektywy 2015/2302 oraz Projektu ustawy o imprezach  urystycznych i powiązanych usługach turystycznych.